Фёдор Волохов
Фёдор Волохов (7 июль 1912 ел, Олы Троицк авылы, Яңа Оскол өязе, Курск губернасы — 19 декабрь 1990 ел, Воронеж) — рус совет язучысы, драматург, журналист[1].
| Фёдор Волохов |
|---|
Биографиясе үзгәртү
Волохов Федор Сергеевич 1912 елның 7 июлендә Курск губернасының Яңа Оскол өязе Зур Троицк авылында (хәзерге Белгород өлкәсе Шебекин районы территориясендә) фельдшер гаиләсендә туган. Туган авылында крестьян яшьләре мәктәбен тәмамлый. Соңыннан Воронеж дәүләт авыл хуҗалыгы институтының агрономия факультетына укырга керә, аны 1935 елда тәмамлый.
Институттан соң Волохов агроном булып Себергә эшкә бара, анда туфрак карталарын төзи. Берничә елдан Воронежга кире кайта. 1936 елда «Коммуна» газетасында хикәяләре басыла башлый.
1941 елда Воронеж шәһәрендә «Чаган яфраклары» исемле хикәяләр җыентыгын чыгара. Язучының хикәясенә рецензиядән:
«С тех пор жанр рассказа, — говорится в биобиблиографическом справочнике „Воронежские писатели“ (1980 г.), — становится характерным для его творчества. Тематический диапазон волоховских произведений довольно широк. Действие рассказов развертывается в колхозном селе, в заводских цехах, в семейно-бытовой сфере. Героям Федора Волохова, нашим современникам, свойственны активное отношение к жизни, высокий нравственный потенциал». Они жили «по законам добра и красоты»— [2]
«Шул вакыттан алып хикәя жанры — аның иҗатына хас, дип язылган „Воронеж язучылары“ биобиблиографик белешмәдә (1980). Волохов әсәрләренең тематик диапазоны шактый киң. Хикәяләрдә вакыйгалар колхоз авылында, завод цехларында, гаилә һәм көнкүреш өлкәсендә бара. Федор Волохов геройлары тормышка актив карашлы, югары әхлакый сыйфатларга ия». Алар «изгелек һәм гүзәллек кануннары буенча» яши.
1938 елда Волоховны «Яшь коммунар» гәзите редакциясенә бүлек мөдире вазыйфасына чакыралар. Шушында ук, 1938 елда, «Әдәби Воронеж» альманахының өченче санында аның беренче сәнгать әсәрләренең берсе — «Даваханәдә» хикәясе барлыкка килә.
Бөек Ватан сугышы башлангач, Кызыл Армия сафына мобилизацияләнә, Воронеждан алып Венага кадәрге юлны үтә. Хәрби бүләкләре бар. 1948 елда гына демобилизацияләнә.
1956 елда Волохов В. К. Карпов белән автордашлыкта Петр Беренче дәверендә рус флотының беренче корабларын төзү турында «Воронежда» тарихи повестьлар китабын чыгара. Волохов шулай ук «Чал үсмер» романы, «Яшьлегебез таңында», «Сандугачлар, сандугачлар», «Балта һәм тәре» пьесалары авторы була. Язучылар эшчәнлеге белән беррәттән публицистика һәм журналистика белән дә шөгыльләнә, дистә ярты ел Федор Волохов «Подъем» журналының баш мөхәррире була. Федор Сергеевич Волохов Үзәк Черноземьеда әдәби процессны оештыручы әдәбиятчылар рәтенә карый.
1990 елның 19 декабрендә Воронежда вафат була.
Әдәбият үзгәртү
- Волохов Ф. С. Всю жизнь. Повести и рассказы. Воронеж, 1964; Краткая литературная энциклопедия Т9 М., 1978.Осыков Б. И.
Искәрмә үзгәртү
- ↑ ВО́ЛОХОВ, Федор Сергеевич, archived from the original on 2022-03-02, retrieved 2022-05-31
- ↑ Три редактора