Самаведа
Самаведа (санскр. सामवेद, санскр. (IAST) sāmaveda, татпуруша[d]: санскр. (IAST) sāman, «ритуаль җырлау», санскр. (IAST) veda, «белем») — Һинд дине язмаларының борынгы үзәге булган дүрт Веданың гадәти тәртиптә номерлануының өченчесе.
Ритуалның изгелеге һәм әһәмияте буенча Самаведа, яки җырлар Ведасы, Ригведадан соң ук бара. Аның самхитасы, яки метрик тексты, башлыча удгатар руханилары тарафыннан мөһим корбаннар китерү вакытында данланган гимннардан тора, аларда төрле илаһлар хөрмәтенә сөт һәм башка ингредиентлар белән чистартылган һәм катнаштырылган сома эчерелә.
Җыентык гимннардан, гимннарның өлешләреннән һәм аерым шигырьләрдән тора, алар күбесенчә «Ригведа» дан алынган, транспонированный һәм реаранжированный, алар кулланылган дини церемонияләргә яхшырак туры килер өчен, үзләренең башлангыч тәртибе белән бәйләнешсез урнаштырылган. Шигырьләр гади уку өчен түгел, ә җиде эретеп ябыштыру (нота) кулланып махсус билгеләнгән көйләргә җырлау өчен билгеләнгән. Мондый җырлар саманнар дип атала, һәм бу мәгънәдә «Самаведа» чыннан да гимннар китабы.
Чыганаклар
үзгәртү- Дөньякүләм таралган диннәр: Татар урта гомуми белем мәкт. 10—11 нче с-флары өчен д-лек/ Л. Г. Жукова, А. В. Журавский, А. В. Пименов, Н. В. Шабуров. Русчадан Л. Г. Шэрифуллина тәрҗ. — М.: Дрофа; Казан: Мәгариф, 2002. — 240 б.
Сылтамалар
үзгәртү- Witzel, Michael (1997), "The Development of the Vedic Canon and its Schools: The Social and Political Milieu" (PDF), in Witzel, Michael, Inside the Texts, Beyond the Texts: New Approaches to the Study of the Vedas, Harvard Oriental Series, Opera Minora; vol. 2, Cambridge: Harvard University Press
- Witzel, Michael (2001), "Autochthonous Aryans? The Evidence from Old Indian and Iranian Texts" (PDF), Electronic Journal of Vedic Studies, 7 (3): 1–115
- Самаведа гимннары sacred-texts.com
- Санскрит телендә аудиокитаплар(үле сылтама).