Geya

(Гея битеннән юнәлтелде)

Geya (bor. yunança Γαία - cir) - borınğı yunan mifologiäsendä cir alihäse. Xaostan soñ tuğan. Uran, Tartar, Talassa apası.

Geya
Γαία
Cir alihäse
Mifologiä

Borınğı yunan

Bütän mädäniätlärdä

Tellus, Terra, Tellura

Ätise

Efir, Xaos

Änise

Hemera (Kön), Kaligo

İre

Uran, Tartar

Balaları

Pont, Titannar, Gigantlar, Tifon, Pifon h.b.

Үрнәк: КарауБәхәсҮзгәртү

Geya - cir öste yäşäwçelär, üsüçelär anası, şulay uq Kük, Diñgez, titannar änise.

Efir häm Hemera qızı.

Qayçaqta Xtoniä dip yörtelä.

Geya titannarnı Uranğa qarşı baş kütärergä kündergän. Soñraq üz yaña ulları - Gigantlarnı Olimp allarına qarşı baş kütärergä ışandırğan.

Geya qotoçqıç yöz başlı alpamşa Tifon nı tudırğan. Tifon gigantlar häläk bulğanı öçen üç alırğa häm keşelekne yuq itärgä tieş bulğan.

Homer Geyağa XXX himn häm XXVI orfik himn bağışlağan.

Ferekid buyınça Zevs Xtoniägä cirne büläk itkännän soñ, Xtoniä Geyağa äylängän.

Sıltamalar

үзгәртү
  • Лосев А. Ф. Мифология греков и римлян. — М., 1996. — С. 527, по Сосибию Лаконскому
  • Гомер. Илиада XXI 441—457
  • Плутарх. Об упадке оракулов 21 // Лосев А. Ф. Мифология греков и римлян. М., 1996. С.416
  • Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.132-136 (статья А. Ф. Лосева); Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3
  • Лосев А. Ф. История античной эстетики. Последние века. М., 1988. Кн.2. С.414