Васил Кутинчев

Васил Кутинчев (болг. Васил Кутинчев, Васил Ивановның тулы исеме; 1859-1941) - Болгар хәрби эшлеклесе, генерал пехота (1918).

Васил Кутинчев
Туган	25 февраль (9 март) 1859 Русе[d], Болгария
Үлгән	30 март 1941(1941-03-30) (82 яшь) София, Болгария
Ватандашлыгы	Болгария
Әлма-матер	Национальный военный университет имени Васила Левского[d]
Һөнәре	офицер, хәрби хезмәткәр
Катнашкан сугышлар/алышлар	Первая Балканская война[d], Вторая Балканская война[d], Беренче бөтендөнья сугышы һәм Сербско-болгарская война[d]
Хәрби дәрәҗә	генерал[d]
Васил Кутинчев Викиҗыентыкта

Биографиясе

1859 елның 25 февралендә Рущукта (хәзер рус) Иван һәм Кутинчевлар стоянкасы гаиләсендә туа. Гаиләдә беренче бала иде, аның тагын өч абыйсы һәм бер сеңлесе бар иде.

Рус башлангыч мәктәбен тәмамлый, аннан соң укуын сыйныф мәктәбендә дәвам итә. 1877-1878 еллардагы рус-төрек сугышы нәтиҗәсендә Болгария өлешен азат иткәннән соң, болгар армиясе төзелә башлый. Шул ук елны Васыйл Кутинчев Софиядә хәрби училищега укырга керә. Офицерларга ихтыяҗ зур булу сәбәпле, яшь Болгар армиясе өчен хәрби училищега курс тизләтелгән, һәм 1879 елның маенда беренче чыгарылыш сыйныф укучылары прапорщикларга озатылган.

Кутинчев кече офицер сыйфатында хезмәт иткән 24 нче пехот батальонга эләгә. Берничә айдан соң икенче лейтенант исемен ала. Бер ел хезмәт иткәннән соң 1880 елның 18 октябрендә Раховка 12-нче пехот батальонына һөҗүм ителә һәм 1882 елның 30 августында лейтенантлар була. Васил Кутинчев хәрби училищеда рус телен өйрәнә һәм рус офицерлары белән хезмәт итә. 1882 елда рус командованиесе 30дан 40ка кадәр Болгар офицерларын рус полкларына җибәрергә карар кыла. Лейтенант Кутинчев алар арасында булды, ләкин Болгариядә хезмәтне дәвам итәргә сорады. 1883 елда командованиесе аны 23 нче пехот ротасы командиры итеп билгели. 1884 елда Болгарстанының яңа структурага күчүе турында Карар кабул ителә, нәтиҗәдә лейтенант Кутинчев Дунай 5 нче пехот полкының рота командиры була. 1885 елның 5 ноябреннән 15 ноябренә кадәр ул, капитан исеме булган полк командиры вазыйфаларын башкара.

1885 елда Серб-Болгар сугышында катнаша. 5 нче пехот полкы сугыштан соң Софиягә әйләнеп кайта һәм Кутинчев 1 нче батальон командиры итеп билгеләнә. 1887 ел башында ул 10нчы пехот полкы командиры итеп билгеләнә. Шул ук елның 1 апрелендә ул майорга кадәр күтәрелә, ә киләсе елда София 1 нче пехот полкы командиры итеп билгеләнә. 1888 елда Васил Кутинчев Болгар армиясен Яңа коралларга — Фердинанд Манлихер җитештерүнең утлы коралына күчү буенча махсус комиссия әгъзасы итеп билгеләнә һәм шул ук елда ул армия дисциплинар уставын яңадан карауда катнаша. 1888 елда Загорда вакытлыча хәрби суд рәисе итеп билгеләнә. Соңрак вакытлыча Софий хәрби суды әгъзасы, аннары Софий кыр хәрби суды рәисе була. 1890 елның 2 августында подполковникка җибәрелә.

1893 елның 1 гыйнварына Васил Кутинчев полковник исеменә 1 нче пехотной София дивизиясе командиры ярдәмчесе итеп билгеләнә. 1894 елның көзендә Балкан дивизиясе штабына Сливена күчерелә. 1899 елның 20 гыйнварында Дунай дивизиясенең 5 нче пехот бригадасы командиры, ә аннары 1 нче пехот София дивизиясенең 1нче бригадасы командиры итеп билгеләнә. 1903 елның 31 декабрендә Кутинчев 6нчы уяу дивизиясе командиры итеп билгеләнә һәм 1904 елның 1 гыйнварында генерал-майор дәрәҗәсенә күтәрелә. 1905 елның 20 маенда кабат Софиягә күчерелә һәм 1 нче Пехот дивизиясе башлыгы итеп билгеләнә.

Аннары Васил Кутинчев хәрби-суд һәм хәрби-административ эшчәнлек белән шөгыльләнә. 1912 елның 2 августында, Болгариягә 25 ел тулу уңаеннан, патша [Фердинанд I генерал-лейтенант исемен йөртә, алар арасында Кутинчев та була. Шуннан соң Кутинчев беренче һәм икенче Балкан сугышларында катнашты. Беренче бөтендөнья сугышы башланганда Кутинчев хәрби министр постын алырга тәкъдим итә, ләкин ул патша тарафыннан Болгар армиясе командующие Николай Жековны сайлауны бүлмәвен хәбәр итеп, аннан баш тарта. 1915 елның 27 ноябрендә яулап алынган җирләрдән морав хәрби инспекция районы төзелә һәм аның җитәкчесе (генерал-губернатор) Васил Кутинчев була. 1917 елның 6 маена кадәр әлеге вазифада була һәм запаска җибәрелә. 1918 елның 22 октябрендә ул яңадан хәрби хезмәткә алына һәм икенче көнне ул пехота генералы итеп билгеләнә. Ләкин 1918 елның 24 декабрендә тулысынча отставкага җибәрелә.

1941 елның 30 мартында Софиядә вафат була.

Гаиләсе

1902 елда Васил Кутинчев Велико-Тырновтан Анастасия Витановага өйләнә. Бу аның икенче никахы, анда балалар юк иде. Икенче никахта аның беренче улы Иван туа, аннары тагын ике уллары (Михаил һәм СТефан) һәм кызлары туа.

Бүләкләре

II һәм IV дәрәҗә «Батырлык өчен» орденнары, мечалар, шулай ук зур хач белән I һәм V дәрәҗә «Изге Александр» орденнары, II дәрәҗә «Хәрби казанышлары өчен» ордены, I дәрәҗә «Планин Стара» Ордены (үлгәннән соң) белән бүләкләнә.

шулай ук карагыз

• Исемлек генералов Өченче Болгар царства

Әдәбияты

• Мусаков, И „Генерал нче пехотата Васил Кутинчев“, София, 1941, Печатница „Стопанско үстерү“.

Сылтамалар

• Генераллар әлеге Балканской сугышында – уеизвестные фактлар 2019 елның 6 май көнендә архивланган.