Берәр аргументны аңлату яки аның нигезле булуын күрсәтү өчен кулланылган шартлы белдерүне алшарт дип атыйлар.[1] Мантыйк фәнендә аргумент — алшартлар һәм логик йомгак ролләрен уйнаган фаразлар (яки «фикерләр») күпчелеге.
Аристотель белдергәненчә, һәр логик аргумент ике алшарт һәм йомгак белән тасвирлана ала.[2] Алшартлар кай вакыт телгә алынмаска мөмкин, мәсәлән:

Бар кешеләр үлемгә дүчар булулары сәбәпле, Сократ та үлемгә дүчар булачак.

Сократның кеше икәне ачык булу сәбәпле бу алшарт күрсәтелми. Тулы рәвештә фикер шулай белдереләчәк иде:

Бар кешеләр үлемгә дүчар. Сократ кеше булу сәбәпле, Сократ та үлемгә дүчар булачак.

Бу үрнәктә беренче ике бәйсез белдерү — «бар кешеләр үлемгә дүчар» һәм «Сократ — кеше» — алшартлар, ә «Сократ үләчәк» йомгак булып тора.

Йомгакның исбатлануы ике алшартның хакыйкыйлегенә һәм аргументның нигезлелегенә бәйлә.

Искәрмәләр

үзгәртү
  1. «Аргумент: последовательность утверждений, таких что некоторые из них (предпосылки) являются причинами для принятия других, выводов» : Кембриджский Словарь Философии, 2ое Изд. (Cambridge University Press), ред. Роберт Ауди, 43.
  2. p216, Jan Gullberg, Mathematics from the birth of numbers, W. W. Norton & Company; ISBN 039304002X ISBN 978-0393040029