Александр Тарасов
Александр Тарасов (рус. Александр Николаевич Тарасов, 8 март 1958 (66 яшь), Мәскәү, СССР) — Совет һәм Русия социологы, политолог һәм культуролог, публицист, язучы, фәлсәфәче. XXI гасыр башына кадәр үзен постмарксистларга[1][2], Иштван Месарош һәм "Праксис" төркеменә караган һәм аннары Лондонга күчеп киткән югослав фәлсәфәче-марксистлары белән беррәттән, караган. Ләкин, XXI гасырда «постмарксизм» термины Эрнесто Лакло, Шанталь Муфф һәм аларның дәвамчылары тарафыннан оккупацияләнүгә бәйле рәвештә, А. Тарасов (Месарош кебек үк һәм күрсәтелгән югослав философлары) үзен шулай атаудан туктады[3].
| Александр Тарасов | |
|---|---|
 | |
| Туган телдә исем | рус. Александр Николаевич Тарасов |
| Туган | 8 март 1958 (66 яшь) Мәскәү, СССР |
| Ватандашлыгы |  Россия СССР |
| Һөнәре | сәясәтче, социолог, журналист, тәрҗемәче, фәлсәфәче |
| Сәяси фирка | Неокоммунистическая партия Советского Союза[d] |
Биографиясе
үзгәртү1972 елның декабрендә — 1973 елның гыйнварында Василий Минорский белән берлектә «Яңа коммунистлар партиясе» (ЯКП) дип аталган яшерен сул радикаль төркем төзи һәм 1973 елның җәендә аның формаль булмаган лидеры була. ЯКП башка яшерен сул радикал төркем белән кушылганнан соң, 1974 елда берләшкән оешма «Советлар Союзының нео-коммунистик партиясе» (ССНКП) дип атала, һәм Тарасов аның җитәкчеләренең берсенә әверелә. Партия теоретигы булды, «Принципы нео-коммунизма» (1974) ССНКП программа документы Тарасов тарафыннан язылган.
1975 елда ДИК кулга алына, алдан ябылганнан һәм ел буе махсус психхастаханәдә булудан соң азат ителә, чөнки ССНКП эше судка кадәр җиткерелмәгән. Махсус психхастаханәдә каты мөрәҗәгатькә һәм җәзалауларга дучар булды (кыйнаулар, электрокөзән терапиясе, инсулин комалары, нейролептикларның зур дозалары инъекцияләре), нәтиҗәдә, инвалид буларак, авыр соматик авырулар (гипертоник авыру, бавыр авырулары һәм ашказаны асты бизе авырулары) белән иреккә чыкты. Азат ителгәннән соң ССНКПны торгызуда катнашкан, 1985 елның гыйнварында оешманың җитәкчеләренең берсе булган. 1988 елда ике дәүләт психиатрия комиссиясе тарафыннан тикшерелә һәм тулысынча психик сәламәт дип таныла.
Китаплар
үзгәртү- Провокация. Версия событий 3—4 октября 1993 г. в Москве. — М.: Центр новой социологии и изучения практической политики «Феникс», 1993.
- Правда о Югославии. — Пермь: ОПОР, 1993. (автордаш)
- Провокация. Версия событий 3—4 октября 1993 г. в Москве. — Постскриптум из 1994-го. — М.: Центр новой социологии и изучения практической политики «Феникс», 1994.
- Политический экстремизм в России. — М.: Информационно-экспертная группа «Панорама», 1996. (автордаш)
- Политический экстремизм в России. — М.: Институт экспериментальной социологии, 1996. ISBN 5-87637-043-6. (автордаш)
- Левые в России: от умеренных до экстремистов. — М.: Институт экспериментальной социологии, 1997. ISBN 5-87637-006-1. (автордаш)
- Очень своевременная повесть. Феминистка как стриптизёрша: культурологический анализ. — М.: Издательство Академии Искусства и Науки XXI века «Норма», 1999. ISBN 5-85302-194-X.
- Революция не всерьёз. Штудии по теории и истории квазиреволюционных движений. — Екатеринбург: Ультра.Культура, 2005. ISBN 5-9681-0067-2.
- Страна Икс. — М.: АСТ; Адаптек, 2006. ISBN 5-17-032525-8; другое издание: 2007. ISBN 5-17-040213-9.
- Le rouge et le noir. Extrême droite et nationalisme en Russie. — P.: CNRS Editions, 2007. ISBN 978-2-271-06505-6. (автордаш)
- Fromm E. Marksın insan konsepsiyası. — Tarasov A. XX əsr radikalı üçün Erix Fromm irsi. — Bakı: Solfront, 2012. ISBN 978-9952-444-73-5.
Искәрмәләр
үзгәртү- ↑ Полемика с Александром Шубиным 2021 елның 8 май көнендә архивланган. // Тарасов А. Н. Революция не всерьёз. Штудии по теории и истории квазиреволюционных движений. — Екатеринбург: Ультра.Культура, 2005. — С. 257. — ISBN 5-9681-0067-2
- ↑ Сакральная функция революционного субъекта. Встреча в Византийском клубе 20 апреля 2001 года. Интервью Аркадия Малера с Александром Тарасовым
- ↑ Паульман В. Ф. Танцы вокруг парового котла // Библиотека Максима Мошкова