Ут гыйбадәтханәсе
Ут гыйбадәтханәсе — Зәрдөштлектә культ башкару өчен дини корылма.
Зәрдөштлектә изге ут (атар) чиста су (абан) белән ритуаль чистару символы булып тора, аның максаты булып Зәрдөштлек диненең күп изге ритуаллары булып тора.
Хәзерге Иран территориясендә ут культы кимендә борынгы Фарсы дәүләте вакытыннан мәгълүм (хосусан, изге ут белән алтарьларны Геродот һәм Страбон тасвирлаганнар). Мондый изге урыннар ясалма калкулыкларда корылган һәм беркайчан да түбә белән булмаган — бу Илаһ бүлмә эчендә ябылган була алмый дигән карашлар белән бәйле булган. Культ корылмалары буларак ут гыйбадәтханәләре, саналганча, б.э.к. IV гасырдан да иртәрәк түгел, Селевкидлар вакытында барлыкка килгән, һәм Сасанидлар династиясе хөкеме периодында аеруча киң колач алган.
После Фарсы иленең гарәп яулап алуыннан соң күп гыйбадәтханәләр җимерелгән яки мәчетләргә әверелдерелгән булган, әмма кайберләре сакланып калган, ә XX гасырда аларның әкренләп тергезелүе башланган.
Библиография
үзгәртү- Boyce, Mary (1975), "On the Zoroastrian Temple Cult of Fire", Journal of the American Oriental Society, Journal of the American Oriental Society, Vol. 95, No. 3, 95 (3): 454–465, JSTOR 599356, doi:10.2307/599356