Систан кешеләре

Систан кешеләре (тарихи яктан " Секзай " дип тә аталалар) - Ираннан [1] [2] [3] [4] [5], нигездә, көньяк-көнчыгыштагы Систан дигән төбәктә яшиләр. Иран һәм Тарихи яктан алар көньяк-көнбатыш Әфганстанда яшиләр. [6]Аларның теле фарсы һәм систан диалектлары . [7]

Систан кешеләре
Теле

{{{тел}}}

Систан кешеләре

Ярыш ягыннан Равлинсон Систанны Арян расасының саф үрнәге дип саный.[8][9][10]

Элек Систан халкы Парфия Пахлави, Урта Фарсы ( Сасан Пахлави ) кебек Урта Фарсы диалектларында сөйләшә иде хәзер алар Систани дип аталган фарсы диалектында сөйләшәләр.Системнар. Скай кабиләсенең калдыкларыннан торалар.[11] Алар Иранга керделәр. [12] [13] [14] [15] Алар Систан һәм Балучистан өлкәсенең үзәк һәм төньяк өлешләрендә яшиләр. Соңгы дистәләрдән бирле күпләр Иранның төньягында, Иранның төньягында, Тәһран һәм Голестан өлкәләрендә күченделәр, төрле сәяси һәм климат сәбәпләре аркасында. [16]

Этимология

үзгәртү

Систани аларның исемен Сакастаннан алган ("Сака иле"). Сакалар Иран тигезлегенә күченгән скифлар кабиләсе булган. Төбәкнең иске Иске Фарсы исеме - Сака хакимлеге алдыннан - Заранка яки Дрангиана ("су иле") булган.[17]

социаль һәм демографик үзенчәлекләр

үзгәртү

Күпчелек Систани шиизм динен тота. Тастыкланмаган хәбәрләр буенча, Систанның Систан һәм Балучистан өлкәсендәге өлеше 40% яки хәтта 50% ка җитә ала. Соңгы дистәләрдә Систан кешеләре Тегеран һәм Голестанга күченделәр.[18]

Генетик тикшеренүләр күрсәткәнчә, Систани Язд һәм Перс провинцияләренең фарсылар белән уртак генофондына ия.[19]

Ресурслар

үзгәртү
  1. Barthold, Vasilii Vladimirovich (2014-07-14) (in en). An Historical Geography of Iran. Princeton University Press. pp. 69. ISBN 978-1-4008-5322-9. https://books.google.com/books?id=Baz_AwAAQBAJ. Barthold, Vasilii Vladimirovich (2014-07-14).
  2. Afshar, Iraj (1380).
  3. {{{башлык}}}. — ISBN 978-90-481-8891-8.Mehri Mohebbi, Zahra Mohebbi (2015).
  4. Shahraki, Nakhi (1401).
  5. Janabollahi, Mohammad Saeed (2016).
  6. India, Survey of (1893) (in en). General Report. https://books.google.com/books?id=wppEAQAAMAAJ&q=In+these+days+the+Sakas+of+Mushki+,+and+the+Sakazai+,+the+chief+section+of+the+fast+diminishing+Sajadi+clan+,+all+claim+to+be&pg=PR4. India, Survey of (1893).
  7. بهاری، محمدرضا.
  8. راولینسون، سرهنری؛ یادداشت‌های سیستان، ژورنال انجمن سلطنتی جغرافیایی لندن، شمارهٔ 1873،43. م، ترجمه حسن احمدی، جغرافیای تاریخی سیستان، تهران: بی‌نا، 1378.
  9. مشکور، محمدجواد (۱۳۷۱). جغرافیای جهان باستان. تهران: دنیای کتاب. ص. ص۶۵۱.
  10. بارتلد، ویلهلم (۱۳۷۷). جغرافیایی تاریخی ایران. ترجمهٔ همایون صنعتی زاده. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار. ص. ص۸۲.
  11. مشکور، محمدجواد، جغرافیای تاریخی ایران باستان، ص۶۴۹.
  12. گروسه، رنه؛ امپراتوری صحرانوردان، ترجمهٔ عبدالحسین میکده، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1350، ص ۷۶.
  13. نفیسی، سعید (۱۳۸۴).
  14. مشکور، محمدجواد، جغرافیای تاریخی ایران باستان، ص۶۴۹.
  15. عنایت الله، رضا، ایران و ترکان در روزگار ساسانیان، ص ۶۳.
  16. Behari, Mohammadreza.
  17. طاهری، محمد، جایگاه و تأثیر قوم سکایی در تاریخ و شاهنامه فردوسی
  18. Лана Меджидовна Раванди-Фадаи. К вопросу о положении национальных и религиозных меньшинств (RU) // ИРАН: ИСТОРИЯ И СОВРЕМЕННОСТЬ : Сборник / Под ред. Л.М. Кулагиной, Н.М. Мамедовой; Сост. И.Е. Федорова, Л.М. Раванди-Фадаи.. — Москва: ИВ РАН; Центр стратегической конъюнктуры, 2014. — С. 271—274. Архивировано 14 марта 2023 года.
  19. مهرناز نارویی نژاد، بیتا انصاری بتول مرادی، بهروز نیک بین، علی اکبر امیرزرگا. انتشار ژن های HLA کلاس I و کلاس II سیستانی ها در ایران (ENG) // مجله ایمونولوژی ا ایران: مجله. - 2018. - ژوئن ( جلد 15 ، شماره 2 ). - ص 97-111 .