Николай Васильев (1880): юрамалар арасында аерма

{{Шәхес}}'''Николай Васильев''' (Николай Александр улы Васильев, {{ТД}}, {{ТУ}} — {{ҮД}}, {{ҮУ}}) — фәлсәфәче, этик, психолог, тарихчы, шагыйрь һәм [[тәрҗемә]]че, [[Казан университеты]] профессоры (1918).

[[1898 ел|1898]] елда [[Казан университетының(Идел буе) федераль университеты|Казан университеты]]ның медицина факультетына укырга керә (төп дисциплиналар белән беррәттән фәлсәфә курсы да тыңлый). [[1904 ел|1904]] елның июнендә Ядрин өязенең Шатьма авылында табиб булып эшли. Шул ук елны Екатерина Степановна Завьяловага өйләнә.

[[1906 ел|1906]] елда Николай Александрович «Вопрос о падении Западной Римской империи и античной культуры в историографической литературе и в истории философии в связи с теорией истощения народов и человечества» дигән кандидатлык трактатын тәмамлый.

[[1907 ел|1907]] елда психология буенча лекцияләр курсы укый.

[[1910 ел|1910]] елның ноябреннән-[[Казан (Идел буе) федераль университеты|Казан университетыныңуниверситеты]]ның философия кафедрасы приват-доценты.

[[1910 ел|1910]]-1914 елларда Н.А.Васильевның күп мәгънәле, паратив каршылыклы, күп үлчәмле һәм башка классик булмаган логика буенча новаторлык эшләре керә.

[[1913 ел|1913]] ел - «Чтение отрывков из сочинений, входящих в Органон Аристотеля» дигән курс укыта.

[[1914 ел|1914]] елда Аристотель Метафизикасы буенча лекцияләр алып бара.

[[1914 ел|1914]] елның көзендә хәрби хезмәткә алына. [[1916 ел|1916]] елның декабрендә авыру сәбәпле хәрби хезмәттән азат ителә".

[[1918 ел|1918]] елда галим Халык Комиссарлары Советы Декреты тарафыннан профессорлар составына күчерелә. 1922 елда 42 яшендә лаеклы ялга чыга.

[[1940 ел|1940]] елның 31 декабрендә вафат була.