Юныс Әминов: юрамалар арасында аерма

Контент бетерелгән Контент өстәлгән
Marat Vildanov (бәхәс | кертем)
кТөзәтмә аңлатмасы юк
Marat Vildanov (бәхәс | кертем)
кТөзәтмә аңлатмасы юк
Юл номеры - 22:
| башка мәгълүмат =
}}
'''Юныс Әминов''' ([[1921 ел]], [[1 декабрь]], Татарстан, [[Әгерҗе районы]], Салагыш авылы - [[1982 ел]], [[3 декабрь]], [[Әлмәт]]) - татар драматургы һәм язучысы.
'''Юныс Әминов''' [[1921 ел]]ның [[1 декабрь|1 декабрендә]] Татарстанның хәзерге [[Әгерҗе районы]] Салагыш авылында урта хәлле крестьян гаиләсендә туа. [[1936 ел|1936]]–[[1939 ел]]ларда Минзәлә педагогика училищесында укый, аны тәмамлагач, бер ел [[Актаныш районы]]нда балалар укыта. [[1940 ел]]ның ноябрендә [[Кызыл Армия]]гә алынып, [[1942 ел]]ның мартына кадәр хәрби мәктәптә укый, аннары взвод командиры сыйфатында Дон фронтына җибәрелә. [[1943 ел]]ның [[6 март]]ында Ю.Әминов яралы һәм контузияле хәлендә фашистлар кулына эләгә һәм [[1944 ел]]ның августында Совет Армиясе частьлары азат иткәнгә кадәр [[Румыния]]дәге хәрби әсирләр лагерында тоткынлыкта яши. [[1945 ел]]ның гыйнвареннан ул янә фронтта, сугыш беткәнче алгы сызыкта була, [[Будапешт]]ны штурмлауда, [[Братислава]]ны азат итү сугышларында катнаша.Армиядән кайткач, Ю.Әминов берникадәр вакыт хуҗалык оешмаларында төрле эшләрдә эшли, аннары озак еллар буе Әгерҗе районының Барҗы авылы җидееллык мәктәбендә балалар укыта. [[1949 ел|1949]]–[[1953 ел]]ларда, эшеннән аерылмыйча укып, Алабуга Укытучылар институтының рус теле һәм әдәбияты бүлеген тәмамлый.Бала чагыннан ук әдәбият белән кызыксынган һәм үзе дә каләм көчен сынап караган Ю.Әминов 50нче еллар башында чынлап торып иҗат эшенә керешә. [[1950 ел]]да языла башлап, [[1955 ел]]да тәмамланган һәм шул елны Минзәлә театры коллективы тарафыннан сәхнәгә куелган «Язылмаган законнар» исемле беренче күләмле әсәре үк Ю.Әминовны сәләтле драматург итеп таныта. Бу спектакль [[1957 ел]]да, татар әдәбияты һәм сәнгате декадасы вакытында, Мәскәү тамашачыларына да күрсәтелә. Драматургның шуннан соң иҗат ителгән һәм темасы белән 50-60нчы еллар авыл тормышына багышланган «Гөлчәчәк» ([[1956 ел|1956]]), «Тамырлар» ([[1961 ел|1961]]), «Өти балак» ([[1964 ел|1964]]), «Гөлҗәннәтнең җәннәте» ([[1966 ел|1966]]), «Уҗым бозавы» ([[1966 ел|1966]]), «Минем җинаятем» ([[1968 ел|1968]]), «Умырзая чәчәкләре» ([[1959 ел|1959]]), «Сатучылар» ([[1961 ел|1961]]) исемле комедия һәм драмалары шул чорда төрле театр сәхнәләрендә уңыш белән баралар.[[1959 ел|1959]] -[[1961 ел]]ларда Ю.Әминов [[Мәскәү]]дә СССР Язучылар союзы каршындагы Югары әдәби курсларда укый. [[1969 ел]]да гаиләсе белән Әлмәт шәһәренә күчә һәм гомеренең соңгы көннәренә кадәр шунда яшәп иҗат итә. Драматургның Әлмәт чорындагы әдәби иҗаты тематик яктан шәһәр тормышы, нефтьчеләр, завод эшчеләре турында була: «Кан кардәшләр» ([[1972 ел|1972]]), «Сафура бураннары» ([[1975 ел|1975]]), «Сөймим дисәң дә ...» ([[1976 ел|1976]]), «Очрашырбыз, Гөлсылу!» ([[1980 ел|1980]]) әсәрләре. Драматургия һәм театр сәнгате өлкәсендәге хезмәтләре өчен Ю.Әминовка [[1981 ел]]да [[Татарстан АССР]]ның атказанган сәнгать эшлеклесе дигән мактаулы исем бирелде. Юныс Әминов, озакка сузылган каты авырудан соң, [[1982 ел]]ның [[3 декабрь|3 декабрендә]] [[Әлмәт]] шәһәрендә вафат була.
 
== Тормыш юлы һәм иҗаты ==
'''Юныс Әминов''' [[1921 ел]]ның [[1 декабрь|1 декабрендә]] Татарстанның хәзерге [[Әгерҗе районы]] Салагыш авылында урта хәлле крестьян гаиләсендә туа. [[1936 ел|1936]]–[[1939 ел]]ларда Минзәлә педагогика училищесында укый, аны тәмамлагач, бер ел [[Актаныш районы]]нда балалар укыта. [[1940 ел]]ның ноябрендә [[Кызыл Армия]]гә алынып, [[1942 ел]]ның мартына кадәр хәрби мәктәптә укый, аннары взвод командиры сыйфатында Дон фронтына җибәрелә. [[1943 ел]]ның [[6 март]]ында Ю.Әминов яралы һәм контузияле хәлендә фашистлар кулына эләгә һәм [[1944 ел]]ның августында Совет Армиясе частьлары азат иткәнгә кадәр [[Румыния]]дәге хәрби әсирләр лагерында тоткынлыкта яши. [[1945 ел]]ның гыйнвареннан ул янә фронтта, сугыш беткәнче алгы сызыкта була, [[Будапешт]]ны штурмлауда, [[Братислава]]ны азат итү сугышларында катнаша.Армиядән кайткач, Ю.Әминов берникадәр вакыт хуҗалык оешмаларында төрле эшләрдә эшли, аннары озак еллар буе Әгерҗе районының Барҗы авылы җидееллык мәктәбендә балалар укыта. [[1949 ел|1949]]–[[1953 ел]]ларда, эшеннән аерылмыйча укып, Алабуга Укытучылар институтының рус теле һәм әдәбияты бүлеген тәмамлый.Бала чагыннан ук әдәбият белән кызыксынган һәм үзе дә каләм көчен сынап караган Ю.Әминов 50нче еллар башында чынлап торып иҗат эшенә керешә. [[1950 ел]]да языла башлап, [[1955 ел]]да тәмамланган һәм шул елны Минзәлә театры коллективы тарафыннан сәхнәгә куелган «Язылмаган законнар» исемле беренче күләмле әсәре үк Ю.Әминовны сәләтле драматург итеп таныта. Бу спектакль [[1957 ел]]да, татар әдәбияты һәм сәнгате декадасы вакытында, Мәскәү тамашачыларына да күрсәтелә. Драматургның шуннан соң иҗат ителгән һәм темасы белән 50-60нчы еллар авыл тормышына багышланган «Гөлчәчәк» ([[1956 ел|1956]]), «Тамырлар» ([[1961 ел|1961]]), «Өти балак» ([[1964 ел|1964]]), «Гөлҗәннәтнең җәннәте» ([[1966 ел|1966]]), «Уҗым бозавы» ([[1966 ел|1966]]), «Минем җинаятем» ([[1968 ел|1968]]), «Умырзая чәчәкләре» ([[1959 ел|1959]]), «Сатучылар» ([[1961 ел|1961]]) исемле комедия һәм драмалары шул чорда төрле театр сәхнәләрендә уңыш белән баралар.[[1959 ел|1959]] -[[1961 ел]]ларда Ю.Әминов [[Мәскәү]]дә СССР Язучылар союзы каршындагы Югары әдәби курсларда укый. [[1969 ел]]да гаиләсе белән Әлмәт шәһәренә күчә һәм гомеренең соңгы көннәренә кадәр шунда яшәп иҗат итә. Драматургның Әлмәт чорындагы әдәби иҗаты тематик яктан шәһәр тормышы, нефтьчеләр, завод эшчеләре турында була: «Кан кардәшләр» ([[1972 ел|1972]]), «Сафура бураннары» ([[1975 ел|1975]]), «Сөймим дисәң дә ...» ([[1976 ел|1976]]), «Очрашырбыз, Гөлсылу!» ([[1980 ел|1980]]) әсәрләре. Драматургия һәм театр сәнгате өлкәсендәге хезмәтләре өчен Ю.Әминовка [[1981 ел]]да [[Татарстан АССР]]ның атказанган сәнгать эшлеклесе дигән мактаулы исем бирелде. Юныс Әминов, озакка сузылган каты авырудан соң, [[1982 ел]]ның [[3 декабрь|3 декабрендә]] [[Әлмәт]] шәһәрендә вафат була.
 
[[Төркем:Татар драматурглары]]