Салих Баттал: юрамалар арасында аерма
Контент бетерелгән Контент өстәлгән
к →Биография: clean up using AWB |
к →Сугыштан соңгы иҗаты: clean up using AWB |
||
Юл номеры - 37:
=== Сугыштан соңгы иҗаты ===
Салих Батталның сугыштан соңгы иҗат эшчәнлеге күләмле поэтик әсәрләре белән характерлы. Алар арасында «Олы юл буйлап» («Газзә», [[1953 ел|1953]]) шигъри повесте язучы иҗатының гына түгел, гомумән илленче еллардагы [[татар совет поэзиясе]]нең күренекле әсәрләреннән саналырга хаклы. Сугыштан соңгы авыл тормышын драматик ситуацияләрдә яктырткан бу повесть шул ук елны [[
Сугыштан соңгы чорда әдип [[драматургия]] һәм проза жанрларында әһәмиятле эшли. Аның драматик әсәрләреннән әхлак-этика мәсьәләләренә багышланган «Бер карар тирәсендә» ([[1950 ел|1950]]), «Киртә» ([[1959 ел|1959]]), «Яңа өйгә күчкәч» (1959), «Үтеп барышлый» ([[1960 ел|1960]]), «Бәрәкәтле чәй» ([[1969 ел|1969]]) кебек пьесаларын атап үтәргә мөмкин. Проза жанрында Салих Баттал үзенең балаларына атап язылган «Очучы язмалары» ([[1951 ел|1951]]) китабы һәм «Сигезенче кем?» ([[1965 ел|1965]]), «Баштан үткәннәр» ([[1972 ел|1972]]) исемле повестьлары белән билгеле. «Сигезенче кем?» повестенда Совет иле төзелешенең иң киеренке чорлары — беренче [[бишьеллык]]лар һәм Бөек Ватан сугышы чоры фонында бер очучының катлаулы язмышы тасвирлана. «Баштан үткәннәр» дигән [[автобиографик]] әсәрендә исә [[автор]], узган гомеренең беренче яртысына күзәтү ясап, туган җир һәм чор турында уйлануларын, [[Валерий Чкалов]], [[Александр Фадеев]], [[Галимҗан Ибраһимов]] кебек күренекле замандашлары белән очрашуларын яза.
Салих Баттал әдәби [[тәрҗемә]] эше белән дә шөгыльләнә. Ул [[Александр Пушкин]]ның күп кенә шигырьләрен һәм «Поп һәм аның хезмәтчесе Балда турында әкиятен», [[Владимир Маяковский]]ның «Владимир Ильич Ленин» поэмасын,
1934 елда Салих Баттал [[Язучылар союзы]] әгъзасы булды. Әдәбиятны үстерүдәге хезмәтләре өчен Салих Баттал [[Хезмәт Кызыл Байрагы ордены]] белән бүләкләнде ([[1957 ел|1957]]).
| |||