Лев Толстой: юрамалар арасында аерма
Контент бетерелгән Контент өстәлгән
→Әдәбият: {{Викиханә|:ru:Лев Николаевич Толстой}} |
|||
Юл номеры - 34:
* Лев Толстой гомернең соңгы елларында үзен мөселман итеп санарга сораган хатлар язган иде<ref>http://www.islam.ru/newmuslim/izvestn/Lev/</ref>.
== Өзекләр ==
{{цитата|автор=[[Лев Толстой]], [[s:ru:Речь о народных изданиях (Толстой)|«Халык өчен басмалар турында» чыгышы]] {{ref-ru}}, [[1884 ел]]. |[[Зыялылар|Гыйлеме булганнары]] байлыклары белән бүлешергә теләсә, ачлар шундук канәгәть булачак дип уйларлык иде. Әммә [[гыйлем]] ияләренең белемне тарату эшендә хәл нык аерыла икән. Туклар ни бирергә белми, башта берсен, соңыннан икенчесен карап-карый, ачлар исә, үз ачлыкларына карамастан, аларга тәкъдим ителгәненнән борынларын тарта. Ник шулай? Мин фәкать өч сәбәбен генә күрәм: беренчесе - тукларның ачны ашатырга түгел, ә билгеле, үзләре өчен файдалы булган килеш җайга салырга теләүләре; икенчесе - ачлар үзләрен тукландырган әйбер урынына хәттә этләр дә ашамаган калдыкларын бирүләре; өченчесе исә - тукларның хәттә үзләре уйлаганынча тук урынына фәкать кабартылган булуларында, һәм аларның ризыклары да шәп булмавында...
<p>Китапларның өченче төре — бу нәкъ үзебез ашаган ризык, ләкин монысы майдан тук булган үзебезгә кабул ителерлек булганы, безне кабарткан, әммә тукландырмаган. Мондыйны халыкка тәкъдим иткәнебездә дә ул аркасы белән борыла. Бу китаплар исә: [[Александр Пушкин|Пушкин]], [[Василий Жуковский|Жуковский]], [[Николай Гоголь|Гоголь]], [[Михаил Лермонтов|Лермонтов]], [[Николай Некрасов|Некрасов]], [[Иван Тургенев|Тургенев]], [[Лев Толстой|Толстой]] язганнары — әлбәттә тарихчыларны һәм рухият өлкәсендәге яңа барлыкка килгән язучыларныкын да онытмыйча,— соңгы 50 ел эчендә безнең язылган яңа әдәбият. Без анарга чумаган, безгә ул чын ризык булып күренә, ә ул алмый.
| |||