Таң династиясе: юрамалар арасында аерма

[[630-еллар]]дан Таң актив тышкы сәясәт алып бара башлаган һәм иң әүвәл [[Бөек ефәк юлы]]н кулга төшерергә ниятләгән. 640 елда Турфан дәүләтенә һөҗүм итеп аны юк иткән, соңра [[Көнчыгыш Төрки каһанлыгы]], [[Уйгыр ханлыгы]] һәм [[Көнбатыш Төрки каһанлыгы]] белән сугыш алып барган. Бу сугыш барышында Таң алар арасындагы каршылыклардан файдаланды. 645—668 елларда Таң Кореяны буйсындырган, соңрак [[Манҗурия]]дагы мохе вә кидан кабиләләрекабиләләрне тар-мар иткән. 747 елда Таң гаскәре хәзерге Урта Азиягә һөҗүм иткән һәм 750 елда [[Ташкент (Тәтешле районы)|Ташкентны]] басып алган; Ташкент хакиме үтерелгән, аның улы исә гарәпләрдән ярдәм сорарга мәҗбүр булганг. 751 елда Талас җәңендә Таң гаскәре тар-мар китерлгән. Шунан соң Таң империясенең Үзәк Азиядәге {{comment|фәгыйлиятенә|эшчәнлегенә}} чик куелган. Дәүләттә иҗтимагый-икътисади хәл начарланган; бер-бер артлы килгән халык күтәрелешләре эчке сәяси төшенкелекнең көчәюгә һәм империяне берничә өлешкә таркалып китүгә китергән.