Диләрә Зөбәерова: юрамалар арасында аерма

[[Татарстан]]ның элеккеге [[Калинин районы]], хэзерге [[Сарман районы]] [[Күтәмәле]] авылында туып үсеп, [[1952 ел]]да [[Казан педагогика институты]]ның татар филолгиясе бүлеген кызыл диплом белән тәмамлаган Диләрә Гази кызы Зөбәерова үзенең бөтен аңлы гомерен татар журналистикасына һәм әдәбиятына хезмәт итүгә багышлаган романтик җанлы каләм остасы иде. Нәшрият, район һәм республика газеталары редакцияләрендә беренче журналистлык чыныгуы алганнан соң, ул егерме өч елга якын ([[1962 ел|1962]]–[[1985 ел|1985]]) «Азат хатын» (хәз. «Сөембикә») журналы редакциясендә мөхәррир, бүлек мөдире булып эшләде, һәрчак юлда, кешеләр арасында булу, киң хәбәрдарлык аңа журналистлык эшендә һәм әдәби иҗаты өчен бай тормыш материалы тупларга мөмкинлек бирде. Аның әдәби иҗат мирасы – хикәяләре, нәсерләре, очерклары, «Дустым авазы», «Куш өянке шаһит», «Кыр чәчәге» исемле повестьлары, «Халкым хаклы» ([[1990 ел|1990]]) дигән җыентыгына кергән публицистик язмалары үз заманы чынбарлыгын, бигрәк тә яшьләр тормышын оптимистик, романтик рухта гәүдәләндерүе белән үзенчәлекле иде.▼