Фатих Әмирхан: юрамалар арасында аерма
Контент бетерелгән Контент өстәлгән
Төзәтмә аңлатмасы юк |
к clean up, replaced: Самара → Самар using AWB |
||
Юл номеры - 24:
}}
{{Портал|Шәхесләр}}
'''Фатих Әмирхан''' ([[1886 ел]]ның [[1 гыйнвар]]ы — [[1926 ел]]ның [[9 март]]ы, [[Казан]]) — күренекле [[татар]] [[язучы]]сы, җәмәгать эшлеклесе. Татар сатира жанрын тудыручы.
== Биография ==
Фатих Әмирхан [[1886 ел]]ның [[1 гыйнвар]]ында [[Казан]]да туа. [[1895 ел|1895]] елда әтисе аны "Мөхәммәдия" мәдрәсәсенә илтә. Мәдрәсәдән соң, [[1904 ел]]да, Фатих Әмирхан [[
[[1906 ел
[[1907 ел
[[1907 ел]]ның көзендә «Әльислах» рәсми рәвештә чыга башлый. Фатих Әмирхан журналист буларак таныла.
Юл номеры - 39:
Фатих Әмирхан үткен телле юморист буларак таныла. [[Татар теле]]ндә беренче сатирик романны да ул яза. Аның әсәрләренең күбесендә сатирик алымнар кулланыла.
[[1923 ел|1923]]-[[1924 ел|1924]] елларда татар театр техникумында укыта.
== Иҗаты ==
[[1905 ел]]да, "Әльислах" гәзитен чыгара башлап, Фатих Әмирхан журналистика эшенә керешә. Төрле инкыйлабый-демократик эчтәлекле публицистик һәм әдәби-тәнкыйть мәкаләләре яза.
[[1907 ел]]да аның беренче күркәм хикәясе "Гарәфә кич төшемдә" языла һәм басылып чыга. [[1908 ел]]да "Бәйрәмнәр", шуннан соң "Хәзрәт үегтләргә килде" ([[1912 ел|1912]], "Габделбасыйр гыйшкы" ([[1914 ел|1914]]), "Салихҗан карый" ([[1916 ел|1916]]), "Сәмигулла абзый" ([[1916 ел|1916]]) кебек күп кенә хикәяләр яза. [[1908 ел|1908]]-[[1910 ел|1910]] елларда Фатих Әмирхан "Фәтхулла хәзрәт" исемле сатирик повесть яза. [[1909 ел]]да язучының "Татар кызы" исемле әсәре, [[1911 ел]]да "Хәят" повесте, [[1912 ел]]да "Урталыкта" романы басыла.
Язучы шулай ук драматургия өлкәсендә дә иҗат итә. Ул "Яшьләр" ([[1909 ел|1909]]), "Тигезсезләр" ([[1914 ел|1914]]) пьесаларын яза.
Фатих Әмирхан күп әсәрләрендә искелекне, сыйнфый тигезсезлекне тәнкыйтьли. Шулай ук татар хатын-кызлары хокукларын да яклап чыга ("Татар кызы").
Әдип [[октябрь инкыйлабы]]н хуплап каршы ала, әмма озакламый, ул хуҗалык һәм мәдәният өлкәсендә совет һәм партия оешмалары үткәрә торган сәясәтнең кешегә һәм вак милләтләргә каршы булуын күреп ала, тәнкыйтьләр белән чыгыш ясый. [[1924 ел]]да, гореф-гадәтләрне бозуны, аерым шәхестән культ ясауны тәнкыйтьләп, "Шәфигулла агай" исемле сатирик повесть яза.
|