Вадим Рабинович
Рабинович Вадим Львович (20 февраль 1935, Киев, ССРБ — 18 сентябрь 2003, Мәскәү, Россия) — ССРБ һәм Россия философы, шагыйрь һәм прозаик, культуролог, тәрҗемәче. Химия фәннәре кандидаты, фәлсәфә фәннәре докторы, профессор.
| Ватандашлык |
 СССР Россия |
|---|---|
| Туу датасы | 20 февраль 1935 |
| Туу урыны | Киев, Украина Совет Социалистик Республикасы |
| Үлем датасы | 18 сентябрь 2013 (78 яшь) |
| Үлем урыны | Мәскәү, Россия |
| Язма әсәрләр теле | рус теле |
| Һөнәр төре | шагыйрь |
| Эшчәнлек өлкәсе | фәлсәфә һәм фән тарихы[d] |
| Эш урыны | РФА С. И. Вавилов исемендәге Табигый фәннәр тарихы һәм техника институты[d], РФА Фәлсәфә институты[d] һәм Россия культурология институты[d] |
| Әлма-матер | А. М. Горький ис. Әдәбият институты һәм Д. И. Менделеев исемендәге Россия химия-технология университеты[d] |
| Академик дәрәҗә | фәлсәфә фәннәре докторы[d] һәм химия фәннәре кандидаты[d] |
| Фәнни җитәкче | Кедров, Бонифатий Михайлович[d] |
| Аспирант яки докторантлары | Иванченко, Галина Владимировна[d] |
| Укытучылары | Кедров, Бонифатий Михайлович[d] |
| Әгъзалык | СССР язучылар берлеге |
| Бүләкләр |
Биографиясе
үзгәртүВадим Львович Рабинович Киевта табиб гаиләсендә туа. Бөек Ватан сугышы вакытында әтисе фронтта һәлак була. 1959 елда Мәскәү химия-технология институтын «инженер-химик-технолог» һөнәре буенча иәмамлый. Химия заводында, СССР Фәннәр академиясенең Казылма ягулык институтында эшли.
1967 елда химия фәннәре кандидаты дәрәҗәсенә дәгъва итеп, «Исследование некоторых окислительның превращений пропана на смешанных полифункциональның катализаторах» темасына диссертация яклый. Шул ук елда ул А.М. Горький исемендәге әдәбият институтын тәмамлый.
Табигать белеме һәм техника тарихы институтында өлкән эзләнүче (1967-1982), аннары СССР Фәннәр академиясенең фәлсәфә институтында (1982-1992) өлкән тикшеренүче.
1986 елдан фәлсәфә фәннәре докторы (диссертациясе «Проблема исторической реконструкции донаучных форм знания»). 1992 елдан Россия елда ссср Фәннәр академиясенең Кеше институтында баш тикшеренүче. Бер үк вакытта Мәскәү дәүләт университетының фәлсәфә факультеты профессоры. Азак Россия культурология институтының «Мәдәният телләре» секторы мөдире.
«Личность. Культура. Общество» журналының халыкара мөхәрририят советы әгъзасы.
1979 елдан ССРБ Язучылар берлеге әгъзасы. Халыкара ПЕН-клубның Башкарма комитеты әгъзасы. Мәскәү Язучылар берлеге һәм Мәскәү Журналистлар берлеге әгъзасы.
Вадим Рабиновичның китаплары 18 телгә тәрҗемә ителгән.
2013 елда Мәскәүдә вафат була. Востряков зыяратында җирләнә.
Награда һәм премияләре
үзгәртү- Париж тарих фәннәре академиясенең Галилей медале (1971)
- Климент Охридский исемендәге София университетының зәңгәр тасмасы (1988)
- Россия Федерациясенең атказанган фән эшлеклесе (2006)
- Рус футуризмы атасы Давид Бурлюк исемендәге халыкара тамга[1]
Библиография
үзгәртү- Рабинович Вадим. В каждом дереве — скрипка: Стихи / Худож. В. Левинсон. — М.: Сов. писатель, 1978. — 96 с.
- Рабинович Вадим. Фиолетовый грач: Стихотворения и поэмы / Худож. В. Левинсон. — М.: Сов. писатель, 1988.
- Рабинович Вадим. Синица ока: Стихотворения и поэмы. — М.: Стратегия, 2008. — 272 с.
- Рабинович В. Л. Символизм в западной алхимии и традиция Ибн-Рушда. — М.: Наука, 1971.
- Рабинович В. Л. Алхимия как феномен средневековой культуры: Гермес трижды Величайший. Изумрудная скрижаль: Пер. с лат., комм., библиогр. осн. инояз. пер. / АН СССР, Ин-т истории естествознания и техники. — М.: Наука, 1979.
- Рабинович В. Л. Образ мира в зеркале алхимии: От стихий и атомов древних до элементов Бойля. — М.: Энергоиздат, 1981.
- Рабинович В. Л. Исповедь книгочея, который учил букве, а укреплял дух. — М.: Книга, 1991.
- Рабинович В. Л. «Божественная комедия» и миф о философском камне // Дантовские чтения-1985. — М., 1985.
- Аврелий Августин. Исповедь; Пьер Абеляр. История моих бедствий / Сост. и аналит. статьи В. Л. Рабиновича. — М.: Республика, 1992.
- Когнитивная эволюция и творчество / И. П. Меркулов, А. С. Майданов, В. Л. Рабинович и др.; Институт философии РАН; Отв. ред. И. П. Меркулов. — М., 1995.
- Бонифатий Михайлович Кедров: Очерки. Воспоминания. Материалы / Ред.-сост. В. Л. Рабинович; Отв. ред. В. А. Лекторский. — М.: Наука, 2005.
- Проблемы субъектов социального проектирования и управления: Препринт / О. С. Анисимов, В. И. Аршинов, В. Л. Рабинович и др.; Под ред. В. И. Аршинова, В. Е. Лепского. — М.: Когито-центр, 2006.
- Рабинович В. Л. Человек в культуре: Введение в метафорическую антропологию. — М.: Форум, 2008. — 336 с.
- Рабинович В. Л. Имитафоры Рабиновича, или Небесный закройщик. — М.: Захаров, 2010. — 768 с.
- Рабинович В. Л. Поэтологические штудии. — М.: Совпадение, 2012. — 368 с.
- Рабинович В. Л. Алхимия. — СПб.: Издательство Ивана Лимбаха, 2012. — 704 с. (переиздание книги 1979 года)
- Рабинович В. Л. {{{башлык}}} // «Амазонки авангарда» / Отв. ред. Г. Ф. Коваленко; Государственный институт искусствознания Министерства культуры Российской Федерации. — Наука. — С. 175—183. — ISBN 5-02-010251-2.
Искәрмәләр
үзгәртү- ↑ Международная отметина имени отца русского футуризма Давида Бурлюка. Новая карта русской литературы. 2016-04-03 тикшерелгән.
Әдәбият
үзгәртү- Писатели Москвы: Биобиблиографический справочник. — М.: Московский рабочий, 1987. — С. 380.
- Чупринин С. И. Новая Россия: мир литературы: Энциклопедический словарь-справочник: В двух томах. Т. II. — М.: Вагриус, 2003. — С. 278.
Сылтамалар
үзгәртү- Рабинович Вадим Львович в «Журнальном зале»
- Статья на сайте философского факультета МГУ
- Сквозь термины — к звёздам: Вадим Рабинович об имитафоре, авангарде и пульсирующем ноле: Интервью // Ex libris НГ. — 2010. — 20 мая.]
- Бойко М. Три мировые эпохи: Вадим Рабинович и прекрасная поэтическая тема // Ex libris НГ. — 2012. — 30 авг.
- Волгин И. Л. Алхимия как жизнь // Литературная газета, 2013, № 38(6431).